Jarosław Kozakiewicz
Wypas
Mimo że praca Jarosława Kozakiewicza Wypas wydaje się mieć żartobliwy charakter, odnosi się do ważnych problemów społecznych, będących w sferze zainteresowań artysty. Na drewnianym stoliku widać sztuczną trawę, pokrywającą cały blat, oraz stado owiec, które wbrew prawom natury znajdują się na obwodzie idealnego koła. Wykreowane sztucznie koło utworzone przez owce nawet nie przypomina zwykłego wypasu tych zwierząt, raczej jest czymś dziwnym i sztucznym. Ustawione z każdej strony stołu krzesła sugerują obecność obserwatorów, którzy prowadzą jakąś grę lub eksperyment. Niewątpliwie jest to metafora konkretnej, zapewne nie dotyczącej tylko owiec, sytuacji społecznej. Jakiej?
Uporządkowanie owiec nasuwa myśl o ich dyscyplinowaniu, opresj, czy uwięzieniu. Pojawia się pytanie, czy ten układ zwierząt oznacza, że poddane zostały bezpośrednim nakazom zewnętrznym, czy też same z jakiś powodów wybrały takie ustawienie się, licząc na jakąś z tego korzyść. Czy podążają wyznaczoną ścieżką z powodu konformizmu, czy może w inny sposób zostały zmuszone do jej wydeptywania? W każdym razie ten niby-wypas na sztucznej trawie nasuwa liczne pytania dotyczące niewidocznego oddziaływania na realne zachowania społecznego stada.
Jarosław Kozakiewicz tworzy rzeźby i instalacje sytuujące się na pograniczu sztuki, nauki i architektury. Znany jest przede wszystkim jako autor niezwykłych projektów architektonicznych, których wielka skala nadaje im utopijny charakter. Inspiracją jego sztuki jest współczesna ekologia, genetyka, fizyka, astronomia oraz starożytne koncepcje kosmologiczne, które wiążą mikrokosmos z makrokosmosem. Odwołuje się w nich do mechanizmów rządzących ludzkim działaniem, a wynikających z człowieczej niedoskonałości i skłonności do czynienia zła. Jest profesorem wykładowcą na warszawskiej ASP, gdzie prowadzi Interdyscyplinarną Pracownię Projektową na Wydziale Wzornictwa.