Za Żelazną Bramą | Ko–lekcja wyborów

Heidrun Holzfeind w 2007 roku przyjechała do Warszawy i zamieszkała Za Żelazną Bramą, zafascynowana architekturą i współczesnym życiem codziennym osiedla powstałego w latach 1965—1972 na gruzach tzw. Małego Getta.  W latach 70. modernistyczne bloki Za Żelazną Bramą uznawano za symbol socjalistycznego dobrobytu i racjonalnych zasad konstrukcyjnych. Obecnie przeważa opinia, że budynki cechuje niski standard i są niemiłą pamiątką epoki PRL, ale też są miejscem, gdzie coraz liczniejsze społeczności wietnamska i żydowska stopniowo starają się zasymilować. Artystka zarejestrowała liczne rozmowy z mieszkańcami bloków i pracownikami zlokalizowanych w nich punktów usługowych, nagrała sceny w blokach – na klatkach schodowych, w mieszkaniach, przedsionkach, sklepach i ich otoczeniu – na parkingach, trawnikach, placach zabaw. Szukała nawet fragmentów filmów i seriali z lat 70., w których pojawia się osiedle. Jego skomplikowane dzieje przeplatają się w dokumencie ze zwyczajną codziennością i rytuałami mieszkańców. Artystka uchwyciła też dyskusje o przemianach zachodzących w życiu społecznym i o przystosowaniu modernistycznej architektury do współczesnych potrzeb mieszkańców. Istotnym walorem filmu jest sięgnięcie głęboko w historię miejsca i ukazanie jej kolejnych warstw. Artystka w wyjątkowy sposób zarejestrowała realia życia blokowiska w centrum stolicy, unikając publicystycznej tendencyjności, estetyzacji czy sentymentalizmu.