Teresa Gierzyńska
O niej
Twórczość Teresy Gierzyńskiej jest intymna i nastrojowa, rzadko drapieżna. W cyklu O niej posługuje się formułą autoportretu, traktowanego jednak w swoisty sposób: jako możliwość spokojnego zastanowienia się nad sobą. Dlatego nie koncentruje się na ciele, ale stara się ukazać pewną osobową aurę, nastrój obecny w konkretnym momencie. Rejestruje drobne detale otoczenia, które jakby przypadkiem znalazły się na fotografii. Artystka wykonuje zdjęcia z lustrzanego odbicia, starannie kadrując wybrany fragment. Nie inaczej jest w czarno-białej fotografii należącej do kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Gierzyńska siedzi owinięta w ręcznik na leżaku, widzimy tylko fragment tułowia, odkryte ramiona i rękę. Fotografia jest niezwykle zmysłowa, delikatna, operuje niedopowiedzeniem. Istotna jest tu gra cieni, które ukrywają lub uwypuklają elementy znajdujące się w kadrze.
Fotografie z tego cyklu są właściwie nie tylko „o niej”, może nawet nie są tylko „o kobiecie” – zawierają bowiem fragmenty opowieści o nas jako istotach ludzkich, o naszych uczuciach.
Teresa Gierzyńska w 1971 roku ukończyła studia na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. Zajmuje się fotografią, technikami jej powielania i przetwarzania. W twórczości wykorzystuje rodzinne archiwa fotograficzne, uprawia kolaż, posługując się znalezionymi fotografiami, pocztówkami, zdjęciami prasowymi. Gierzyńska tworzy cykle fotograficzne – m.in.: O niej, Podróże, O świetle, cykl portretów i dokumentacji twórczości jej męża Edwarda Dwurnika i jej córki Poli.