Maurycy Gomulicki
Cream pie
W 2006 roku Maurycy Gomulicki miał w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski wystawę Pink Not Dead!, do udziału w której zaprosił artystów z Polski i Meksyku. Celem projektu było ukazanie różnorodności kontekstów i bogactwo znaczeń koloru różowego – od niewinności po zło w różnych kulturach. Jedną z prac zaprezentowanych na tej wystawie była fotografia Cream pie. Zdjęcie przedstawia różową różę w pełni naturalnego rozkwitu, ale częściowo pokrytą kremową ciekłą substancją.
Rozkwitająca róża jest metaforą rozkwitającej dziewczyny, równocześnie zmysłowej i delikatnej. Róża przedstawiona na fotografii symbolizuje piękno i czystość, jej świeżość podkreślona jest kroplami rosy widocznymi na niektórych płatkach. Jednak tytuł pracy Cream pie (ciastko z kremem) odsyła do sfery konsumpcji, której symbolem jest owa kremowa substancja. Wnika ona między płatki róży, sugerując czynności seksualne i pozbawiając różę czystości.
Artysta ukazuje, jak to, co kobiece i atrakcyjne – w sensie zmysłowego piękna i zmysłowej przyjemności – przekształcane jest w przedmiot męskiej konsumpcji związanej z wyrafinowaną rozkoszą. Świadomie stworzył obraz dwuznaczny, którego wymowa zależy od nastawienia osoby oglądającej.
Maurycy Gomulicki jest twórcą grafik, fotografii, rysunków, instalacji i filmów. Ukończył uczelnie artystyczne w Warszawie (na Wydziale Grafiki Warsztatowej i Wydziale Malarstwa), w Barcelonie i Mediolanie, odbył również rezydencję artystyczną w Centro Multimedia w Meksyku. Współpracował z wieloma pismami, projektował okładki do książek w wydawnictwie naukowym PWN, tworzył ilustracje dla dzieci. Jest kolekcjonerem rzeczy wysublimowanych, pochodzących zarówno z kultury wysokiej, jak i przedmiotów kupowanych na bazarach – plastikowych, niezwykle barwnych i tandetnych.
Jest artystą o wielu pasjach i zainteresowaniach. Jego sztukę charakteryzuje otwartość na różne konwencje artystyczne, dynamizm, a przede wszystkim nieszablonowość w podejściu do prezentowanych tematów. Realizuje m.in. projekty w przestrzeni publicznej, które często odwołują się do sfery zmysłowej przyjemności, posługując się ekspresyjnymi, neonowymi kolorami. Do ważniejszych tematów poruszanych przez artystę należą erotyka i fetyszyzm, ukazywane w perspektywie przyjemności i rozkoszy.